ေရႊခ်ိန္ခြင္ ( ၁၂ - ၁၃ ) ~ ေက်ာ္သီဟ ( မွတ္စုမ်ား )

ေရႊခ်ိန္ခြင္ အဆို

၁၂-
(က) ေဂါတမရွိသည့္အခါမွခို၍ မလံု၊ ငါမတတ္ႏိုင္ ငါေသာ္္မွ ေသရဦးမည္ျဖစ္၍
“သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ” ဟုဆို၏၊ ဘုရားမရွိဟု ယူေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ ဘုရား မတတ္ႏိုင္၊ ၀ဋ္ဆိုက္၍ ေသရေသးသည္ဟု ယူေသာေၾကာင့္တစ္ခ်က္ ဤအခ်က္ႏွစ္ခ်က္
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၌ ဘုရားကို ကိုးကြယ္ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳရန္္ မလို။

(ခ) ခရစ္ယာန္ဘာသာက ဘုရားမရွိခဲ့ေသာ္ သတၱ၀ါတို႔သည္ အနတၱ သက္သက္ျဖစ္၍
တစ္စံုတစ္ခုကို မိမိစြမ္းအားျဖင့္ မတတ္ႏိုင္ဟု အယူရွိ၍ ဘုရားကို ရွိခိုးဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ ၾက၏ ။

ဆရာေတာ္ ရွင္းလင္းခ်က္

“ ေဂါတမဘုရားရွိသည့္အခါမွ ခုိ၍မလံု ” ဟူေသာ စကား၌--
၁။ ခို၍လံုသည့္ အမႈလည္းရွိသည္။
၂။ မလံုသည့္ အမႈလည္းရွိသည္။

ခို၍လံုသည့္ အမႈအျပစ္ဟူသည္ကား။ ။
မသိေသာအျပစ္ မတတ္ေသာအျပစ္ မလိမၼာ ေသာအျပစ္ မိုက္မဲေသာအျပစ္ မွားယြင္းတတ္ေသာ
အျပစ္ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာေသာ အျပစ္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀တို႔၌ ကာလအရွည္ အပါယ္ငရဲ၌
ခံရေသာအျပစ္၊ ဤအျပစ္မ်ိဳးသည္ ဘုရားကိုဆည္းကပ္ကုိးကြယ္၍ ဘုရားေဟာေသာ တရားကို
ေနရာက် က်င့္ေသာသူတို႔အား ထိုေန႔ကစ၍ မႏွိပ္သက္ႏိုင္ၿပီ၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာ၏ ၊
ထိုမသိတတ္ေသာအျပစ္ မလိမၼာ တတ္ေသာအျပစ္ မိုက္မဲေမွာက္မွားတတ္ေသာအျပစ္မ်ားကို
ဘုရားမွသာ ကယ္ႏိုင္၏ ။

ကယ္ႏိုင္သည္ဆိုသည္မွာ။ ။
အမွန္ကို ေနရာက်သိေအာင္ေဟာ၍ေပးႏိုင္သည္၊ လိမၼာ ေအာင္ မေမွာက္ မမွားရေအာင္
ေဟာ၍ ေပးႏုိင္သည္၊ ဘုရားမွတစ္ပါး ေကာင္းေကာင္း ႀကီးလိမၼာေအာင္ ေဟာ၍ေပးႏိုင္ေသာသူ
တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မရွိ၊ အမိုက္ေဘးမွ လြတ္ကင္း လိုလွ်င္ ဘုရားကို ခိုမွလံုသည္ ။

(အမိုက္ေဘးကင္းလြတ္၍ အလိမၼာကို ရျခင္းသည္ ဘယ္ေလာက္
အဖိုးတန္ သည္ဟု ဦးေစာလွျဖဴ ျမင္၏ေလာ။)

ေမး။ ။
လူတစ္ေယာက္သည္ ပစၥည္းဥစၥာအလြန္မြဲ၍ အလြန္ဆင္းရဲ၏၊ အလိမၼာမရွိ၍ အလြန္လည္း မိုက္မဲ၏၊
ထိုသူက္ု တစ္ဦးေသာသူက ေရႊတစ္ကုေဋ ေငြတစ္ကုေဋေပး၍ ဆင္းရဲ ေပ်ာက္ေအာင္ ကယ္မ-ေပ၏၊ အမိုက္ကိုကား ေပ်ာက္ေအာင္မတတ္ႏိုင္။
တစ္ဦးေသာသူက အမိုက္အမဲကို ေပ်ာက္ေအာင္ ေဟာေျပာ၍ အလိမၼာကို ေကာင္း ေကာင္းေပးေပ၏၊ ဥစၥာပစၥည္းကိုကား မေပးႏိုင္ ၊ ထုိ လူႏွစ္ေယာက္မွာ ဘယ္သူသာ၍ ေက်းဇူး ႀကီးသနည္း။

ေျဖ။ ။
အလိမၼာကို ေပးေပေသာသူ၏ ေက်းဇူးသာႀကီးပါသည္၊ အလိမၼာကိုရလွ်င္ ဥစၥာပစၥည္းလည္း
တည္ထြန္း၍ လာေတာ့မည္ ၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြကိုသာ မ်ားမ်ားႀကီးေပး၍ အမိုက္မေပ်ာက္လွ်င္
ထိုဥစၥာတို႔သည္ မိုက္၍ ကုန္ဦးမည္၊ ဆင္းရဲၿမဲဆင္းရဲဦးမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊတစ္ကုေဋ ေငြတစ္ကုေဋထက္ အလိမၼာႀကီးတစ္ခုသာ သာ၍အဖိုးတန္သည္
သာ၍ ျမတ္သည္ဟု သိသာပါသည္ ။

ထိုအလိမၼာႀကီးကိုမူကား။ ။
ဘုရားသာ ေဟာ၍ ေပးႏိုင္ပါသည္၊ အလိမၼာႀကီးတစ္ခုလံုးရလွ်င္ အပါယ္ ငရဲမွလည္း
လြတ္ေအာင္ၾကံႏိုင္ပါသည္၊ လူဆင္းရဲမျဖစ္ရေအာင္လည္း ၾကံႏိုင္ပါသည္၊ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဗဟၼာ့ခ်မ္းသာကိုလည္း ရေအာင္ၾကံႏိုင္ပါသည္၊ အကၽြတ္တရားကိုလည္း ယူႏိုင္ပါသည္၊ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ သုခဘံုသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
(ဤကား ဘုရားကိုခို၍လံုေသာ အမႈအျပစ္ေတြတည္း။)

ဘုရားကိုခိုေသာ္လည္း မလံုေသာအမႈကား။ ။
ဘုရားကိုမခိုရေသးေသာေၾကာင့္ မလိမၼာႏိုင္သည္ျဖစ္၍ ေရွးေရွးကမၻာက ေရွးေရွးဘ၀တို႔က အမိုက္တရားေတြကိုမ်ားစြာလက္လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ သူတို႔အား တစ္ခုတစ္ခု ေသာ အမိုက္တရားက အက်ိဳးေပးခ်ိန္ေရၾက္၍ မိမိမိုက္ခဲ့ေသာအျပစ္အားေလ်ာ္စြာ မေကာင္းက်ိဳးကိုခံ ေနရေသာသူတို႔ကို ဘုရားမကယ္ႏိုင္၊ ခို၍မလံု။

ခို၍မလံုဆိုေသာ္လည္း။ ။ အနည္းငယ္ေသာ အျပစ္မွန္လွ်င္ ခို၍လံုပါေသး၏၊ ေရွးကမိုက္ခ်က္
အားႀကီးလွေသာ အျပစ္မွန္လွ်င္ ခို၍မလံု၊ ဘုရားကိုဖက္၍ေနေသာ္လည္း မေပ်ာက္၊
ေရွးေရွးက အမိုက္လက္လြန္ အားႀကီးလွ၍ အပါယ္ငရဲ၌ခံ၍ေနရေသာသူုကို ဘုရားမတတ္ႏိုင္။

(ငါတို႔ဘုရားသာမတတ္ႏိုင္သည္မဟုတ္၊

ထာ၀ရဘုရားလည္း မတတ္ႏိုင္ မကယ္ႏိုင္။)

“ အကၽြတ္တရားကိုရ၍ လက္လြန္ခဲ့ေသာအျပစ္ကို ၀န္ခ်၍ ေတာင္းပန္လာလွ်င္
ထာ၀ရဘုရားက ခ်မ္းသာခြင့္ေပးႏိုင္၏ ” ဟူေသာ စကားသည္-
လားလားမဟုတ္၊ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးကြယ္သူ
အကန္းေတြ
အက်ိဳးေတြ
အႏူေတြ
အရြဲေတြ
အမြဲအတိေတြ
မင္းျပစ္ မင္းဒဏ္ခံေနရေသာသူေတြ
အေထာင္မက မ်ားသည္ကိုျမင္၍ ထိုစကား မဟုတ္ေၾကာင္းကို သိသာလွပါသည္။

ေရွးေရွးက အမိုက္လက္လြန္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း။ ။
ထိုအမိုက္မႈတို႔ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ မေရာက္ေသးမီ ဘုရားကို အခိုဦး၍ ဘုရားစကားကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားမေထာင္ႏိုင္လွ်င္ လံုးလံုး ေပ်ာက္ေအာင္ ဘုရားမတတ္ႏိုင္။

(က)
၁- ေရွးေရွးေသာ ဘ၀တို႔က လက္လြန္ခဲ့ေသာ မိုက္ျပစ္ေတြအားႀကီးလွေသာသူ၊
၂-ဘုရားကို အခိုေနာက္က်ေသာသူ၊
၃-ခို႐ုံသာခို၍ ဘုရားစကားေတာ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားမေထာင္ႏိုင္ေသာ သူတို႔ကိုလည္း ငါးဘုရားမႏိုင္ဟု ေဟာေတာ္မူေပသည္။

(ခ)
၂- အသခၤတဓာတ္ေခၚေသာ ဓာတ္ႏု၊ ဓာတ္ျမတ္သို႔ မကူးႏိုင္ေသး၍ ခႏၶာ၊ နာမ္၀ိညာဏ္
ဟူေသာ ဓာတ္ၾကမ္း၊ ဓာတ္သုဥ္း၊ ဓာတ္သြံ၊ ဓာတ္ခြံေတြႏွင့္ ျဖစ္ေနရေသာ သတၱ၀ါတို႔ကိုုလည္း
မနာရေအာင္ မအိုရေအာင္ မေသရေအာင္ ငါမတတ္ႏိုင္ဟု ေဟာေတာ္မူေပသည္၊
မွန္ေပ၏-

(ဂ)
၃- ဘုရားကိုေတာ္ ျမတ္မွာလည္း သတၱ၀ါအမ်ားကို လိမၼာဖို႔ရာ ပိဋကသံုးပံုကို ေစ့စံုေအာင္ ေဟာ၍ မၿပီးေသးေသာေၾကာင့္ ဓာတ္မေျပာင္းသာေသးမီျဖစ္၍ ငါေသာ္မွ ေသရဦးမည္ဟု ေဟာေတာ္မူသည္။

(ဓာတ္ေျပာင္း၍ သုခဘံု၌ တည္မိသည့္ေနာက္ အိုသည္ နာသည္ ေသသည္ဟူ၍ မရွိၿပီ၊
ထာ၀ရ ဘုရားျဖစ္ပါေတာ့သည္။)

ငါတို႔ဗုဒၶဘာသာ၌။ ။

ခႏၶာေတာ္ ၀ိညာဏ္ေတာ္ဆိုေသာ ဓာတ္မ်ားသည္ ဓာတ္က်မ္း ဓာတ္သြံေတြ ျဖစ္သည္၊
မအို မေသ အၿမဲေနေသာ ထာ၀ရဓာတ္မ်ိုးမဟုတ္၊ အတုမရွိျမတ္ေသာ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ
အသခၤတဓာတ္ တစ္ခုသာလွ်င္ မအို မေသ အၿမဲေနေသာ ထာ၀ရဓာတ္ျဖစ္သည္။

(ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တို႔ ထုိဓာတ္ကို ရွိမွန္းမသိၾက။)

“ ယခုဘုရားမရွိၿပီဟု ယူေသာေၾကာင့္ မရွိေသာဘုရားကို ကိုးကြယ္ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳရန္မလို ”
ဟူေသာ စကားမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ မလိုဘဲရွိရအံ့နည္း။
ငါတို႔ဘုရားသည္း သုခဘံုသို႔မေျပာင္းမီ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ေဟာၾကား၍ ငါတို႔ကို အလိမၼာေပးခဲ့ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ ပိဋကတ္သံုးကို ထင္ရွားထားခါေပး၍ မိမိလံု႔လရွိသေလာက္
ယခုလည္း လိမၼာၾကရေပသည္၊ ေနာင္လည္း လိမၼာၾကလိမ့္ဦးမည္၊ ဘယ္အခါမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ငါတို႔အေပၚ၌ ေက်းဇူးေတာ္ျမတ္ မကြာ ပါတကား။

၁။ သို႔-ေက်းဇူးေတာ္ အနႏၲႀကီးရင္ျဖစ္ေပ၍ ကိုးကြယ္ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳၾကသည္ကို
ဦးေစာလွျဖဴက အမွားဆိုမည္လား။

၂။ ဘုရား ေက်းဇူးေတာ္ျမတ္ႀကီးကို မဆိုထားဘိဦး၊ ဤေလာက၌ ခံရေပေသာ ဆရာသမား မိဘဂုဏ္ ေက်းဇူးမ်ားကိုပင္ ထိုသူတုိ႔မရွိေသာ္လည္း မေမ့ေကာင္း မေမ့ထိုက္ဟူေသာ
သူေတာ္ေကာင္း တရားႀကီးတစ္ပါး သည္ လူမ်ိဳးတိုင္းမွာပင္ ရွိၾကသည္ကို
ဦးေစာလွျဖဴ မသိရွာသလား။

၃။ ခ်င္း႐ုိင္း ကရင္႐ုိင္းတို႔မွာပင္ သည္တရားရွိပါသည္၊ ဦးေစာလွျဖဴသည္
ခ်င္း႐ုိင္း ကရင္႐ိုင္းထက္ပင္ ႐ုိင္းေသးသလား။

( ငါတို႔လိမၼာဖို႔ ပိဋကတ္သံုးပံုကုိ ေဟာႏိုင္ေအာင္ ငါတို႔အတြက္သက္သက္ႏွင့္
ပါရမီျဖည့္ေတာ္မူရ၍ ၄-သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း အပင္ပန္းခံေတာ္မူေသာ
ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ျမတ္ကို ေရွး၌ဆိုခဲ့ၿပီ။)

“ ၀ဋ္ဆိုက္ေသရဦးမည္ ” ဟူေသာစကားမွာ။ ။
ဘုရားတို႔မည္သည္ ၀ဋ္ဆိုက္ေသရသည္ဟူ၍ မရွိ၊
ဦးေစာလွျဖဴ မသိ၍ ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။

ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္လူတို႔သည္။ ။
သူတို႔ထာ၀ရဘုရား မတတ္ႏုိင္ မမႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ေသာ အရာေတြမ်ားစြာရွိသည္ကို
မသိရွာၾက၍ သူတို႔ဘုရားကို ကိုးကြယ္လွ်င္ပင္ အျပစ္ခပ္သိမ္း အကုန္ၿငိမ္းသည္ဟု
အယူေမွာက္မွားသျဖင့္ တရားကို မ်ားစြာမက်င့္ၾကပဲ ဘုရားကိုသာ အားကိုး၍ ရွိခိုးဆည္းကပ္
ကိုးကြယ္ၾကျခင္း သည္ သူတို႔ဘုရားကိုကပင္ တရားကို ေစ႔ေစ႔စံုစံု မေဟာတတ္ရွာ၍
ငါ့ကိုကိုးကြယ္လွ်င္ အျပစ္ခပ္သိမ္း အကုန္ၿငိမ္း၏ဟု အၿပီးစလြယ္ လိမ္လည္လွည့္ျဖား၍
ထားခဲ့ေသာတရားႏွင့္ ညီၾကေပ၏။

( ထာ၀ရဘုရား မကယ္ႏိုင္ေသာ

အျပစ္ေတြကို ေရွး၌ျပဆိုခဲ့ၿပီ။)
(ဒြါဒသမေရႊခ်ိန္ခြင္ အဆို ရွင္းလင္းခ်က္ၿပီး၏။)

ေရႊခ်ိန္ခြင္ အဆို

၁၃.
ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရားမရွိပဲလ်က္ မိမိကုိယ္က်င္႔တရားကုိ က်င္႔လ်င္ပင္ ျဖစ္ႏုိင္၏- ဆုိ၍
ဘုရားကုိ အားမကိုး၊ ဘုရားကို မခုိမွီးရာက်၏။

ဆရာေတာ္ ရွင္းလင္းခ်က္

ဤစကား၌........
မိမိကုိယ္က်င္႔တရားကုိ မိမိက်င္႔မွ ျဖစ္ႏုိင္သည္ မွန္ပါ၏။

မိမိကုိယ္က်င္႔တရားကုိမူကား..........
၁။ ဘုရားက ေဟာ၍ေပးမွ ေနရာက် က်င္႔တတ္သည္၊ က်င္႔တတ္ေအာင္
ေဟာ၍ထားခဲ႔ေပေသာ ေက်းဇူးေတာ္ေတြသည္ အနႏ ၱရွိေပသည္ျဖစ္၍ ဘုရားကုိ
အားလည္းကုိးရသည္၊ ခုိလည္း ခုိမွိးရသည္။

၂။ ဘုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ျမတ္ကုိ သိ၍ ယုံၾကည္၍ အားကိုးျခင္း၊ ကိုးကြယ္ျခင္း၊
၀တ္ျပဳျခင္း၊ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းမ်ားသည္လည္း မိမိကုိယ္က်င္႔တရားေတြပင္ ျဖစ္သည္။

(ဦးေစာလွျဖဴ ဆုိခြင္႔မရွိ)

(ေတရသမေရႊခ်ိန္ခြင္ အဆို ရွင္းလင္းခ်က္ၿပီး၏။)